Ondanks dat ik niet veel typisch Indische karakteristieken heb, word ik toch dagelijks herinnerd aan mijn roots dankzij mijn naam.

Vroeger dacht ik daar niet echt over na en vond ik het soms vervelend dat mijn naam veelal verkeerd werd verstaan of uitgesproken, maar tegenwoordig is het juist een puntje van trots geworden omdat het vaak een gesprek opent over mijn gemixte achtergrond.

Ik vertel mensen graag over onze hechte familiebanden, gekke woorden en spreuken en natuurlijk de heerlijke Indische keuken. Nu ik in België woon waar relatief weinig Indo’s zijn, voel ik vaak een soort “instant connection” met andere Indo’s die ik tegenkom.

Indisch zijn is voor mij vooral een gevoel van gemeenschap en verbintenis; altijd klaar staan voor elkaar, in goede, maar zeker ook slechte tijden.